|
Alèxi e Asalais, après qualqui jorns passats a la mar e a Barcelona, ilh an pilhat lo tren que lhi pòrta a Tolosa. Via fasent, ilh penson de se fermar a Carcassona per visitar la vila vielha. Ilh reston a gola dubèrta derant las grandas muralhas e intron dins aquela vila medievala. Ilh monton plan-planet per las pichòtas vietas e ilh se retròbon derant una maison ente la lhi a una placa "Calandreta de Carcassona".
As.: "Alèxi, gacha! Te navises qu'avem lesut sus "La Setmana" que lhi avia na calandreta a Carcassona? M'agradaria la visitar!"
Al.: "Avem pas lo temp de far tot, devem encà veire un pauc la vila e cerchar l'adreça que nos an donat, per trobar l'aubèrge per aquesta nuech. Ven, qu’après t'uefro qualquaren da beure".
Parelh ilh chaminon encà na bèla ora derant de s'assetar al defòra d'un café per pilhar qualquaren de fresc. Lo jorn d'après, ilh son a Tolosa e van veire, d'en premier, la plaça dal Capitòli e la maestosa Catedrala de Sant Sarnin. Asalais resta empressionaa da la granda crotz occitana en peira que la lhi a sus lo sòl de la plaça.
Al.: "Se vòs, polem ne'n far una coma aquela sus la plaça de Morinés!”
As.: "Derant de tot, chal qu'esplanem tota la montanha per far un bèl clòt e après pensem a la crotz!"
Al.: "N'avem pas besonh! Ista tranquilla que se lhi tolosans veiesson lo nòstre Sant Peire d'Estròp n'aurion ben envídia".
E lo viatge di nòstri amís continua per d'autras vilas: Nimes, Arles, Avinhon, Ais de Provença, Dinha.
Mas l’estant de la montanha es fòrt e Alèxi e Asalais decidon de retornar en passant per Lo Cairàs.
|
