|
Per lhi dètz-e-uech ans d’Asalais e lhi vint d'Alèxi, maire Guita e paire Tistin an decidut de lor pagar un viatge.
Asalais: "Es una idèa fantàstica, n'ai na vuelha fòla. Alèxi, qué ne'n dies d'anar s'enformar a n'agencia de viatges?".
Alèxi: "Bò as rason. Polerion anar a Caralh, me semelha que lhi n'a una. Aquí polem veire totas las possibilitats".
As.: "Mas tu pensaries d’anar abo lo tren, abo l’avion o abo la nau? Anem da pè o daluenh? La farè já freid a la mar?"
Al.: "Derant tot deverèm decíder ont anar e après veierèm coma.
A iu m'agradaria ben de provar l'avion vist que dins ma vita l'ai encà ren pilhat".
E parier ilh tardon pas e prenon la corriera per Caralh. A l'agencia, en atendent lor torn, ilh tacon a gachar lhi fuelhs publicitaris. Lhi n'avia de tota raça, da far enlordir la fantasia.
Agencia: “Beicatz, braves joves, ente aqueste moment la lhi a d'ofèrtas formidablas per la Bretanha, l'Espanha e la Catalonha. Se voletz anar en avion la lhi a de vòls dirèctes Turin-Barcelona”.
Al.: "Asalais, sas çò que poleríem far? Anar en avion fins a Barcelona, virar un pauc la Catalonha,
e revenir abo lo tren en passant per la Val d'Aran, Tolosa, Montsegur, Carcassona, Arles, Avinhon e Niça".
As.: "Alèxi, as agut na granda idèa, sies na mascha, fasem pròpi parier".
L'agencia verífica sus la telaranha la disponibilitat de plaças per aquel itinerari,
ilh s'ocupa de la reservacion e ilh lor prepara lhi bilhets. Serèn prèsts en dui jorns.
|
