A lou bel aje de 87 an se n'es anà d'aquest mound Pietro Ponzo, un di pi viei e di pi ardì testimoni e countiaire de la culturo ousitano de i nostes Valades.
Ero neisù al coumensament dal siecle, en tal 1905, al Preit de Chanueios, uno de i ruà pus aoute de la Val Mairo.
Ponzo venio d'aquelo razo d'escribaire poupoular que la Val Mairo a soubù dounanou en t'aquesti an de reneisenço coulturalo ousitano; aquelo razo de viei pastre e trabaiaire de la tero, que per en long temp de la lour vide an vivù a caval de la mountanho, d'en caire e de l'aoute de l'Ousitanio, e que dal prim moument an coumpres lou liam de lengo e de coulturo que groupavo aqueste Valades a lou mesjourn de la Franço.
Ponzo, coumo jo Toni dl'Aouro d'Elvo, an vist aquest siede pacar sus nosto tero: doues gueres, dezene d'an d'emigracioun, i pais desvuidase, i jouve anar vie. Sio l'un que l'aoute se rendioun count que touchavo a lour, que tan sabioun e que tan avioun vist, testimouniar la coulturo e la lengo de nosto jent. Pietro Ponzo l'a fach mantenent sempre na veno de bounimour en te i sie escrich; en bounimour que ben souvent marcavo la manero de countiar de i nosti viei.
Navizen que Ponzo avio publica dui libre da Coumboscuro: "Val Mairo la Nosto" e "Val Mairo Viejo Suhour" e na gran cantità de racount e d'article sus difrent journal ousitanisto. Derieroment coulabouravo soubretout, abou Pietro Raina, a "Il Drago" lou Journal de la Val Mairo.
En trabai empourtant, durà fin a i derie journ de la sio vico, per n'ome que avio fach da privatisto fin a la quinto elementaro e que tout avio apres da soulet. Decò per acò Pietro Ponzo nous mancarè.
commenta