Ente mio rouà i à 'n pichot bial

que sout a 'n pount bezbeio, bezbeio,

besbeio 'n paou de coze,

mi l'ài 'scoutà na nuech de luno,

m'à ben countià di nosti reire,

d'estorie dal temp pasà:

"ai! Que de gent, que de troupèl,

de minà, de chabial

mi ài biourà bou n'aigo frescho e quiaro;

ai! Que de pra, de pastural,

que de ort, que de champ

mi ài bialà bou n'aigo generouzo;

ai! Que de maire ài vist a lavà,

enjanouià, pechaire,

sus na laouzo freido e duro;

eiro pus que carque chinguial

que vien lavà-se lou muzou

'mpiastrà de paouto, 'mpiastrà de tèro,

tèro mio revoultà,

tèro mio abandounà."

 

Fenì d' countià, lou pichot bial,

sout aquel pount,

bezbeio pus.......piouro !