Ente mio rouà i à 'n pichot bial
que sout a 'n pount bezbeio, bezbeio,
besbeio 'n paou de coze,
mi l'ài 'scoutà na nuech de luno,
m'à ben countià di nosti reire,
d'estorie dal temp pasà:
"ai! Que de gent, que de troupèl,
de minà, de chabial
mi ài biourà bou n'aigo frescho e quiaro;
ai! Que de pra, de pastural,
que de ort, que de champ
mi ài bialà bou n'aigo generouzo;
ai! Que de maire ài vist a lavà,
enjanouià, pechaire,
sus na laouzo freido e duro;
eiro pus que carque chinguial
que vien lavà-se lou muzou
'mpiastrà de paouto, 'mpiastrà de tèro,
tèro mio revoultà,
tèro mio abandounà."
Fenì d' countià, lou pichot bial,
sout aquel pount,
bezbeio pus.......piouro !
commenta