Ël Dungiun l'é ël kartié plü végl ëd Fenêtrella e la mézuns, pôra mézuns faita ëd pèira sens ciausine, is tenian drèita sla rocce k'i munte a Mularét. Ankèu la plüpart d'ikla ciaburna d'ün temp i sun arfàita, abéliä e la gent i l'îtan bèn, ma ün viegge!...

Diuläi barbu Flicci a kuntiäve k'a Dungiun agl'îtäve ün povr'omme, véve, k'a l'aviò sa mézun pléne ëd mizére e ëd mèinä. A travagliäve sa garigga e an fazent kake giurnä a l'arbatäve per l'üvern.

A sine, a faziò la suppe ëd päte e tartifla o la putiglia, e a rampliò bèn laz éküéla dlu mèinä du vieggi, ma kant k'a l'aviò pä ün bukunét ëd frumagge o ëd lärt a ëgl dunä pèr pidanse, a preniò katre soldi din la boske e a diziò:

-Mu bravi mèinä, ki ëd vuzautri a laise la pidanse, mi ëgl dunu ün soldi.

-Mi ! Mi ! Mi !- e tü katri i prenian ël soldi: is sentian rici e i dürmian trankili.

Ël matin apré, ël bun omme a faziò bügli ël lait, meità lait e meità aighe, e lu mèinä an s'arviglient, i sentian ël bun güt muntä dla küzine.

-Mèinä, mèinä! Sentè kmè l'é bun pan e lait! Ki n'an vò?

-Mi! Mi! Mi!

-Anlure, ki n'an vò üne belle éküéle, am dune ün soldi.

E, parié, lu basku i dunävan la muniò a paire e i l'ambraisävan tü kuntens.