Couro la nuech me laisso pa durmì,
boucont de lai di vedre 'nté la piaço,
véou de figure niere
sbiavé d'un turubì de brissoulìe.
Tuchi 'n réou, senço vueio de parla,
un charounta de pé sus la mourdanho
enchaniné dal fré,
fià que se mesquien soubre 'nt uno tubo
din la feble lumiero di lampioun,
oubrié de mountanho,
cach a speta que la couriero passe
charja 'quihi vostri sonh coupa da i maire,
vosti silenci d'Indios, vostre forse,
vosti pourmoun coulounisa da i dusou
d'un mounde qu'es pa vost.
Tout de vousautri en vers i goule ouberte
di fabrìque dla piano
ent' uno calo-mounto senço fin;
me vosti cor issì a speta i retourn,
grimpa ai guindal, ai fount, ai piasse vuide
d'aquisti paiset
coundana a avé pus degune speranse.
commenta