Es cumo se sent l'emigrant curo, minco la belo 'stagiun, vien à passà sie vacanse (scasi sempe da Paris, u ele travaio) al siu car pais ent'es nissü.

Aribes l'istà de lüégn, de vìo,

respundes a i salüt di amis, parent:

"Bò! Ilài la vai pa mal, sìu cuntent,

salüte, travai e cumpanìio..."

ma bòuches tìo muntagno,

ghinces tìu bel ciuchìie,

'scòutes ciantà tìu bial:

E tìu cor sagno!

Tü nu cunties dal metrò, di cumpagnun,

de Place Pigalle la nüécc, de l'Operà,

la Tour Eiffel, Folies Bergères.

"Ça va!" Tü diès,

Ma bòuches tìe pra vert,

i üu fresc din la cavagno,

lu lacc musü, la tumo:

E tìu cor sagno!

Partes lu matin gri, lu viage es lunc,

lu travai ciamo, salütes tìo gent:

"arveire an tüci!" Semees cuntent,

ma bòuches la néu si punce, tìu pilun,

sentes na pugnagno,

en ti üéi na grimo 'spuncio...

fài püro, sies mai sulet!

Ma tìu cor sagno!