franco-provenzale

LI MAINA DLA HCOLA I SONT:

Corsero Arianna

Lucani Marco

Lucani Mariella

Martinelli Anna

Martinelli Barbara

Perono Lauri

Recrosio Davide

Recrosio Laura

Reinaudo Angela

Reinaudo Laura

Reinaudo Nelly

Reinaudo Patrizio

LÉ MAGISTRÉ I SONT:

Stefano Gabriella

Oberto Maria Margherita

LÉ FÉHTÉ DLI SANT EN TÉL COMUN DÉ RONC

PAIS

SANT

GÈR

Ronc

Giuht

Lo dilun dépoi Pentécohté ; gran dilun dé Ronc

Servin

Marguita

20 dé lui

Hcandé

Anna

26 dé lui

Fèrni

Madona Asunta

15 d’ôht

Nolahtro

Gra

22 dé giugn

Créht

Madona dla Nei

La dimengi dépoi lo 5 d’ ôht

Tiéi

Gioan et Paolo ; lo Nom dla Madona

26 dé giogn; 12 dé s-tembér

Pia Lo Bohc

Lorian

10 dé lui

Convent

Madona dj Angel

2 d’ ôht

Arcant

Vi

15 dé giugn

Péséi

Madona Asunta

15 d’ ôht

Fos

Antoni et Carlo

11 d’ ôht

Tèrsi

Barma

14 d’ ôht

Bohcét

Madona dla Nei

5 d’ ôht

Guairi

Maria Madlena

22 dé lui

La Cial

Antoni

18 dé giugn

Vilaneva et Andreit

Roc

16 d’ ôht

Crot

Pero

1 d’ ôht

RONC

Lo gèr dla féhta : li guiési dé Ronc dédint

Lo prévé ô dit la Mésa

CRÉT 

La ciapéla dla Madona dla néi

La ciapéla dèdint

TÈRSI

La ciapéla dé San Barma

BOHCÉT

La ciapéla dla Madona dla néi

5 d’ ôht: ô se portèt en procésion la statua dla Madona dla néi

i on i portont la statua en procésion

i on i rengiont la ciapéla dé Bohcét

Cobié dé priol

LA CIAPÉLA DÉ SANT’ANNA

La ciapéla dé Sant’Anna i ét faiti en tél 1600 et i ét htai réstaurai, l’ultim iagio, en tél 1957 dal méhtro Jacquin Luigi et dal pitor Comoglio. Lo tésoriér Aimonino Pèro ô avéit comanda li varcan. Lo campanil ô l’ét hta lo prim dé tot lo comun dé Ronc à avéi la mostra élétrica qui i ét htai butai en tl’anf 1906. La statua qu’ô ét ora i ét en poc pi granta dé cala qu’ô i érét douant et i ét htai faiti ò Turin pèr comanda dé fu Peretti Giuseppe.

La corona qu’ô i ét ator à la statua i ét htai faiti tot à man, da dué féné: Peretti Chinata, fu de Peretti Giuseppe, et Rosina, sèrventa dél prévé Don Enrietti. Pèr farla i ant varcana en méis entir.

LA FÉHTÉ DÉ SANT’ANNA

Ô i ét dié féhté dé Sant’Anna : na d’ihta et na d’invèr. La féhta qu’ô sé fait d’ihta i ét al 26 dé lui comé qu’ô marquét lo calendari et lo gèr ô l’ét al 20 dé noembré.

Ô l’ét dal 1919 qu’ô sé fait fa féhta. En tél 1918 ô i érét la “Spagnola” et, en tuti li pais, ô i érét dé bréhté dé mort.

La gent dé Hcandé i s’ét dévodai à Sant’Anna et Hcandé ô l’ét hta lo sol pais dla Val Soana dareui qu’ô i ét mort gnanca un. Da aleuira, pèr rengrafiar la Santa, tuti i anf ô sé fait la féhta d’inver.

La gent dé Hcandé i préguét Sant’Anna en tuti li cas dé bésen : gnent mahquè en tlé maladié, ma anqué en tlé quéstion con la légé. La gèr dla féhta i sé bénédésion lé ciosé qué la popolasion i donét à la Santa : toaié, réliquié, anél, colané. Sé carcun ô sé cètét carqui ciosa d’or, douant da butala ô la fait bénédir en tla ciapéla dé Sant’Anna. Lo gèr douant dla féhta en iogio i sé quivont lé fieui da butar en tél piat dli priol: stélé alpiné, violétè. Óra envécé i fant pi préht et i cèton li garoflo da li fiorista.

LO TÉSORIÉR

Lo tésoriér dé Heandé ô l’ét « Pèro d’ Aimonin». Ô tint li sot qui sé quiéisont lo gèr dla féhta et ô dèvé proédé à pagar la lucé, lé ciandélé et lé riparasion dla ciapéla. Ô lìét quél qu’ô fait l’incant.

LI PRIOL

Lé famié qué ogni anf i végnont fèrcont lé dué pèr organisar la féhta, i fant la « priola ». i sont leui qui fèrcont lé dué cobié dé giono da butar priol.

Lo priol, la vigilia dla féhta, i vant quir lé fieui et i nen démandont à cali qui ant li giardin. S’ô gnen manquét, lé famié encaricaé i lé cètont. Lo gèr dla féhta, li priol i donont via lé fieui et i démandont n’ofèrta pla ciapèla.

Quanqu’â sé fait la procésion i porton lé ciandéilé et i vihtont apia al prévé, douant da la statua.

A méfégèr li priol i sont envita à minger da lé dué famié qui avont la priola.

Lé priolé i portont li piat con lé fieui

Li priol à Sant’Anna

Corbié dé priol

LA VIGILIA DLA FÉHTA

Tuti i anf, dué famié i végnont fèrdué pèr faré la priola.

À la vigilia dla féhta i dévont polir la ciapéla et li piasal et i dévont lavar et htirir lé toaié dl’autai. Sempé lé médémé famié i dévont proédé lé fieui pl’autai et pèr lé dué corbié dé giono qué lo gèr dla féhta i fant li priol.

I cètont aoi lé fusété. Tuté lé famié dé Hcandé, à la vigilia dé Sant’Anna, i buhtront lé cafèrélé et lé péilé dé rogi, poi i lé pendont à li mur pèr faré bél. A uét bot dla noit ô i ét la Mèsa en tla ciapéla. Poi i sé trant lé fusété et titi i fuiont à vèrlé et li maina i vant à fèrcar li bahton qui céiont. Dépoi lé fusété i vant tuti à la tahcèri dla « Candida et dé Norbèrto » pèr béire en iagio et pér ciantar en alègria. Pli giono ô i ét bal en tla mura con “Paoléto” qu’ô sonét l’armonic.

LO GÈR DLA FÉHTA – LA MÈSA

A dié bot dla matin ô i ét la Mèsa Granta. Douant qui comenféit, li priol vihti con lo cohtum dlé féhté, i sont gia en tla piafi douant dla ciapéla qui donont via lé fieui à tuti.

A canqu’i i sonét la campana, li priol i intront en tli guiési et i sé butont en tél prim banc.

La Mésa i ét ciantai da la popolasion et cèrti iagio ô i ét aoi lé suoré. Ô la dit lo prévoht o, sé quél ô pét gnent, ô la dit carqui prévé qué d’ihta ô vint aidili.

Apèna finia la Mèsa ô s’encantèt la statua. Lo tésoriér ô braiét: “ qui qu’ô vét portar Sant’Anna ? Sant’Anna i volét fincantamilalire! (50.000£)”. La gent i fait d’oférte pi auté. Un ô dit magari « Sesanta ! », l’auto : « Stanta !”, l’auto:”Otanta!”.

A la fin calo qu’ofrét dépi ô at l’oneui da portar la statua et ô pét portala quél fèrdé i om qui la portont. Sant’Anna i vat sempé dépi qué fenmilalire (100.00£).

La ciapéla dé Sant’Anna dédint: dui giono i sé hposont

LO GÈR DLA FÉHTA- LA PROCÉSION

Fini l’incant dla statua, i partéit la procésion. En om ô muntét en tél campanil et ô comenfét à sonar lé campané da féhta con lo martél.

Lo prim, ô partéit en maina qu’ô portét la creuis, poi ô i ét n’auto maina qu’ô portét lo standar con la maginé dé Sant’Anna.

Apré à li maina, i vant lé féné, poi li priol qui portont lé ciandéilé, poi lé ciantériné qui ciantont lé orafion dla Madona. Douant da la statua ô i ét lo prévé qu’ô tint en man la réliquia, poi i végnont li catro om qui portont Sant’Anna et, dédér, tuti i auti om.

La procésion i partèit da la ciapéla et i fait lo gir dla part auta dél pais. I pasét sot à lé porté faité con lo brahabohc et lé fieui. Pèr tèra, la gent i butét lé fiogié.

À titi li balcon ô i ét pendu linfué récama, quèrté blé, panét con lé résé, quadro. Cali qui sont hta ô mason, i surtéisont en tl’us à vèré la procésion. I fant l’inquin à la statua et i diont na préguiéra.

Canqué la procésion i tornét à la ciapéla, lo prévé ô donét la bénédifion.

LO GÈR DLA FÉHTA – LÉ PORTÉ

La procésion i pasét sot à tréi o catro porté faité con lo brahabohc et con dé fieui véré.

Lo brahabohc i lo quiésont lé féné ma à faré lé porté i s’aidont i om. Lé féné i quiéisont aoi lé fiogé et i lé trant pèr tèra pèr faré bél. I lé trant en tuté lé vié dareu qui pasét la procésion.

LO GÈR DLA FÉHTA – L’INCANT

La vigilia dla féhta la gent i portét al tésoriér, qu’ô tent douant da la ciapéla, la roba qui vét butar à l’incant: boté dé vin, dé licor, paquét dé sigarété, centri, pifét, faudai, ciumisé, panét, hcapin.

Lo gèr dla fèhta, dépoi la procésion et la bénédifion, lo tésoriér ô comefét l’incant. Ô prent na bota en man et ô braiét : «  dui mila la bota dé barbéra ! ». Nauto ô dit magari « Tréi ! ». N’auto « Catro !” . A la fin sé pignun ô dit, lo tésoriér ô braiét: “Catromila un, catromila dui, catromila tréi, et méza et méza tré!”. Et la bota i vat à calo qu’ô at ofèrt dépi.

Ô continuét à la médéma manéri pèr tuté lé ciosé qu’ô i ét et ô quiét tuti li sot. Ô li contiét et i sèrvéisont pèr pagar la Mèsa et lé spésé pla féhta.

S’ô vanfét, ô li butét t’un librét en banca, ensembio à li sot qu’i ant quiéit li priol.

FI QUI VENDONT

En iagio, lo gèr dla féhta, i ruavét dé gent qui vendivét : téila, ciumisé, croaté, stringué. I butavét lo banquin en tla piafi, douant da la ciapéla. Ora i s’ét pèrdua l’abitudiné et ô sé vent pignan d’artot.

ANDRÉIN


Lo gèr dla féhta ô mancavét mai Andréin. Ô l’éret n’om en poc semplicé qu’ô ruavét do l’Engri. Ô avéit en fahton et na cavagni piéni dé biscutin dé pitodi toron, dé caramélé, dé ciocolaté et dé mignin (li mignin i éront dé pitodi paquét quadro dé vafèr).

Ô sé butavét en tél murét douant da la ciapéla et ô répétivét tot lo gèr :  « Maina, migni, mignin ! ». Li maina i li girivont ator: i avont carqui sot en bogi, ma douant da hpenli i bocavont bin et à la fin i sé décidivont et i cètavont hcasi sempé li mignon.

Tuti i cugnésivont Andréin et i li pagavont da béiré et i li donavont carqui ciosa da mingir pèrqué qu’ô posisét casar la crohta.

LI GIUA QU’Ô FASIVÉT ANDRÉIN

Andréin ô faséit lo giua dla tombola. Cali qui volont giuir i butavon incanta liré o fent liré aprun. I sé tirivont li numèr et calo qu’ô fasivét tombola ô prendivét dal fahton d’Andréin dé biscotin, dé mignon, dé caramélé o dé cicolaté pla valeui dli sot qu’i avant buta tuti li gioador.

Andréin ô l’érét bravo et ô régalavét na caraméla o due à tuti cali qu’i avont giuia, paré i éront tuti content.

Andréin ô fasivét aoi lo giua dlé carté con li taroc. Ô mèhquiavét lé carté, ô fasivét capar et poi ô girivét dé carté et ô lüvét la fortuna. À tuti ô disivet dé blé ciosé et, si tiravont na carta bruta, ô fèrcavét da rengila et ô la gavavét subit : lo gèr dla féhta ô sé poséit gnent récordar à la gent qué en tla vita ô i ét aoi tenté ciosé burté.

LO DINAR DLA FÉHTA

Fini l’incant, la gent i sé frémét anco en poc en tla piafi à ciaciarar, poi ognidun ô s’en vat à sia mason pèr mingir. Entant li priol i fant lo gir dé tuté lé mason à portar na fieui à cali qui ant gnent posu alar à Mèsa.

Lo gèr dla féhta ô sé mingét sempé ò mason. En tahcéri i mingiont mahqué li foréhtér.

I ANVITA

Lo gèr dla féhta, en tuté lé mason, ô s’envionét na grosa taulai. Ô i ét l’abitudiné d’anvitar li parent et i amis. Lé famié i sé trouont riunié et ô l’ét en piasir sétasé à taula tuti ensembio. S’ô sé véit carcun qu’ô l’ét venu da n’auto pais et qu’ ô sé cugnéit, ô sé fait entrar ò mason et ô s’anvitét à mingir ensembio à la famii.

À d’iagio, douant da sétasé à taola, ô sé béit n’apéritif : ô sé béit ò mason ma tenti i vant bèrlo à la tahcéri.

FIN QU’Ô SÉ MINGÉT

La vigilia dla féhta ô sé mafét lo pi bé gal dél polér o lo cuni pi gro, o, sé la famii i ét grosa, i sé mafont tuti dui. Lo cuni ô sé fait al sivé et lo gal ô sé fait ruhtir.

À la noit douant, ô sé taiét à toquétin, ô sé lavét et ô sé butét marinar con dé vin ros, dé canéa, dé quio dé garaflo, d’ai, dé faula, dé rosmarin, dé lauro, en toc dé sélèr et na carota.

Lo gèr apré, i sé tiront féra li toquét dé cèr et i sé fant friciolar con en poc dé buro et d’éli. Canqué la cèr i ét col ria ô sé giuntét en cafulét dé marinai à iagio, mariman qui consumét.

Ô sé fait quéré pèr n’euira et mèda. À la fin ô sé sbat na quir dé farina bienci con en poc dé vin et i sé giuntét à la bagni pèr farla vinir pi hpèsa.

La cèr i vat sèrvia bin ciauda et ô sé vudét enfuma sia bagni.

LO GAL RUTI- FIN QU’ Ô LI VAT

En gal, na fici d’ai, na faula, en branc dé rosmarin, en bicérin dé grapa, en caful dé bré, en poc dé buro et d’éli, sal et pèvro.

Ô sé déhpiumét lo gal, ô sé poléit dabin et ô sé fait brusatar enfuma al fua. Dédint ô sé butét l’ai, lo rosmarin, la sal et lo pèvro. I sé font friciolar lo buro et l’éli, ô sé butét lo gal entir en tla péla et ô sé girét souent finquì ô ciàpét en bé coleui. Ô sé giuntét la grapa et i sé lasét vaporar.

Poi ô sé giuntét pian pian lo bré. Ô sé fait quéré n’euira et mèda. Ô sé portét à taola taia à toquét et ô sé vudét enfuma sia bagni.

LI MATAFAM

Lo gèr dla féhta comé dof, ô sé mingét li Matafam.

FIN QU’Ô LI VAT PÈR FARNÉ EN BÉ PIAT GROH

Catro méilo, dui coco, mes’éto dé farina bienci, en bicèr dé lafél, dué quir dé fuquèr, sal et en bé poc d’eli pèr friré.

I sé péilont li méilo, ô sé gavét lo tros et i sé taiont à rondélé.

Ô sé sbat li coco con lo fuquér, ô sé giuntét la farina, lo lafél et en poc dé sal. I sé bagnont lé rondélé dé méilo dint en tla papéta. Ô sé hciaudét l’éli en t’una péla dé fèr et ô sé vudét lé rondélé con en poc dé papéta. Canqui ‘i sont blé coité i sé posont enfuma an papé da fuquèr pèr hcolar l’unt. Ô sé trait en poc dé fuquèr et li matafam i sont envion da mingir.

FIN QU’Ô SÉ BÉIT

Lo gèr dla féhta, en mingiando, ô sé béit dé barbéra, dé grignolin, dé vin bianc et anqué…d’aivi dél rubinét.

À la fin, i om, i béiont carqui ciquét dé grapa o dé génépi. La grapa i sé fait gnent en Val Soana, ma i sé cètét. Lo génépi envécé, en iagio i lo fasivont tuti ò mason. Ora ô sé fait pi, pèrqué ô l’ét proibi quir lé piantiné.

LO GÈNÈPI Ô SÉ FASIVÉT PARÉ

I sé butavont fentéstanta (170) piantiné dé génépi mahquio en t’un litèr d’ alcool a noantéfinc (95) gradi. I sé lasivont htar à bagn pèr tréi sènané. Poi ô sé fasivét quéiré dui litèr d’aivi con sés éto dé fuquèr et ô sé lasivét viner fréit.

Ô sé giuntavét lo litér d’alcool dépoi avéilo filtra et avéi bin sgaca lé piantiné dé génépi en tla téila drogai à filtrar. Lo génépi ô l’érét environ et ô fasivét, piu o méno, trentésés (36) gradi.

LO DÉPOIMÉFÉGÈR

Lo dépoiméfégèr, à dui bot, ô i ét lo véhprò. Ô sé dit la corna, i sé ciantont dé lodé à la Madona et, à la fin ô i ét la bénédifion.

Lé féné qué, à la matin, i sont htaié ò mason pèr faré da mingir, i vont tuté à véhpré. I vont i om aoi, ma méno. Ô i ét dé gent qui vint da li pais apia et qué, douant da pensar à li divèrtiment, i sé frémét na minuta en tla ciapéla.

Dépoi lo véhpré i vant tuti en tahcéri: qui con la famii, qui con i amis.

La Candida et Norbèrto i butont tuti li taolo féra en tla cort et, en t’una mènuta, i sont tuti piéni. I om i giuont à carté, à la mora et i ciantont. Lé féné i ciaciaront et li maina i font enrabiar. A catro bot, ô sé fait mérenda. Norberto ô portét dé salam, dé toma, d’anciué al vèrt, dé povron et tuti i mingiont et i béiont. Entor finc bot ô comenfét lo bal.

LO BAL

À Sant’Anna ô sé balét dépoiméfégèr: da finc bot à sét, et à la noit: da né bot fina en bot dépoi mèdanoit.

Ô sé balét en t’una mura. Pèr tèra ô i ét lo ciaman. En iagio ô i érét en “piano automatic”. Ô sé butavét dedint catro sot et ô sé fèrdivét lo bal qu’ô piasivét dépi: valsèr, tango, fox.

Souent ô vinivet Stéo con son armonic: dépi i li pagavont da béiré et dépi ô sonavét.

Ora qué Stéo ô l’ét mort, ô i ét Paoléto dé Pont qu’ô sonét. Quél aoi ô at l’armonic et ô sonét paré bin, qué lé ciambé i furmiolont ô at tuti ô taquét la voi da balar. Lé féné i giront et i font la rua con lo gonél. I om i sé suont li sueui et i balont giono et vié, grenti et pitoni. Lé fié poi, i baliront fina en tél fua.

Canqué Paoléto ô frémét pèr bagnisé lo béc, tuti i tendont qué la musica i tornéit comrnfir. I sé balont tréi corenté à l’iagio et poi ô i ét en moment dé répos.

LA FINA

À fina, en carqui famii, i sé frémont anco i anvitati, ma tenti i dévont tornasent à la leui mason pèrqué i ant da ségrir et da donar doit à lé béhtié. Ô sé mangét fin qu’ô i ét vanifia à méfégèr et ô sé fait na ménéhtrina ciauda o en poc dé bré pèr lavar giu li ménu qui n’ant dabésen.

DÉPOI FINA

Dépoi fina ô sé tornét en tahcéri pèr finir dabin la féhta. I om i sont titi alégro et i pianton dé grenti braio et dé ciant. Paoléto ô sonét et ô sé balét fina an bot dla matin. Poi lé féné i comenfont à hcianconar i om da pla giaca et, en poc à l’iagio, i sé ritiront ò mason. Ô li vihtét mahqué pi carqui ritardatari et carqui cioc qui la trénont fin’à tuté i euiré dla matin.

LO GÈR DLA FÉHTA

COMÉ QUI SONT VIHTIÉ LÉ FÉNÉ

Lé féné, lo gèr dé Sant’Anna, i butont lo cohtum dlé féhté. Sot i butont na ciumisi con en bé pifét al col. Enfuma à la ciumisi i vihteísont lo gonél et i sé gropont à la vita con la coréi.

En tlé hpaulé i butont en bé scial dé séia tot ricama con lé fèré qui pendont giu longé. Douant i sé gropont en faudai con en bé pif ator et récama con li médémi diségn dlo scial. À li pia i vihtéisont i ahcapin pi bli qui ant o en pai dé ciaufir con li garét. En iagio i butavont dé ciaufir aut tot gropa douant con lé stringué. Al col, ô sé cohtumét butar vairo gir dé corai o en bindél dé vèlu néiro. En iagio i butavont dé pitodi bindél dé tuti li coleui qui pendivont da la hpaula. Ô sé portavét aoi en panét en téhta. Ô l’érét hcosi sempé dé lana néiri con dé grosé résé rosè o con d’auté fieui. Ora ô sé cohtumét pi.

LO COHTUM FLA FÉNA

Lo gonél

Lé ciaufé

I ahcapin

Li corai

Lo pifét dla ciumisi

Lo scial con òé fèré

Lo faudai

La gonna

Le calze

Le scarpe

La collana

Il colletto della camicia

Lo scialle con le frange

Il grembiule

LI PAIS DAREUI QUI FANT ENCO LI VAIRO TOC DLO COHTUM

Pifét plé ciumisé

Tèrsi, Fos, Arcant, Crot, Ronc, Arpèta, Cordénéri, Cugnon

Gonél

Barmé

Scial et faudai

Arpèta, Pianéi

Ahcapin

Tèrsi, Arcant, Crot, Cugnon

COMÉ QUI SONT VIHTI I OM

Lo cohtum di om ô l’et ala pèrdu. Ora à la féhta i sé butont na bla vihtimenta con la ciumisi bienni et la croata. En iagio, envécé, i avont lé braié dé vèla et lo corpét con la mohtra en tél bogiatin et la céina grosa qui pendevét douant.

La ciumisi dlé féhté i érét bienci ma sensa colét. I om i sé gropavont al col en panét colora qué douant ô l’érét ténu frem con n’anel. Lo ciumihton ô l’érét dé vèlu hpès. À la cinghia i gropavont dui saquétin : un pli sot et l’auto plo tabac. Lé ciaufé i éront dé lana bienci dé féia et i ruavont sot al génoi.

À li pia i portavont i ahcapin o li ciaufi dé caram. En tehta ô mancavét mai lo ciapél, qu’ô l’érét hcasi sempé néiro.

LO COHTUM DL’OM

Lo ciapél

Lo panét al col

La ciumisi

Lo corpét

Li saquét plo tabac et pli sot

Lé braié

Lé ciaufé

I ahcapin

Il cappello

Il fazzoletto al collo

La camicia

Il gilet

Il sacchettino per il tabacco e i soldi

I pantaloni

Le calze

Le scarpe

COMÉ I SONT VIHTI LI MAINA

Lé fiété i ant lo médem cohtum dlé féné et li fi i vihtéisont en cohtum ugual à féiqui di om. Anqué ora li maina i butont li cohtum lo gèr dla féhta et ô fait piasir vèré qué lé mamé i ant voi da vihtir da nosauti.

En iagio lé braié dli fi i avont dérér na « patléca ». I érét en quadro dé velu qu’ô sé tacavét en vita con dui boton. Canqué lo fiét ô douéit faré sié bésen ô sé désbotonavét la patléca, sensa douéi tirir giu lé braié.

LO GÉR DÉPOI DLA FÉHTA

Lo gér dépoi dla féhta, ficali qui polont, i durméisont en poc dépin dlo solit, pèrqué i sont htrac et tenti i ant béiu carqui bicér dé trop. La gent qui at lé béhtié envécé i ét obligai da lèvasé préht comé tuti i auti gèr : lé vacé i sont gnent qu’ô i ét hta Sant’Anna !

Lé féné i ritiront li gonél et li scial dlé féhté et i sé butont lo cohtum dli gèr dé varcan o lé véhté da marét. I poléisont la ciapéla, i ramafont lé vié, i désfant lé porté, i quiéisont lé fieui sécé qui sont en tèra. Anqué la ciapéla i vint répolia et ô l’ét lo tésoriér qu’ô dévét bocar qué li varcan i sont dabin. La ciapéla i vihtét enco douèrta pèr carqui gèr, poi lo tésoriér ô la sèrét et ô guèrnét la quia.

LO GÈR DÉPOI DLA FÉHTA

LI GIUA DI OM

Lo gèr dépoi Sant’Anna, al dépoiméfégèr, en tahcéri, i om i sé trouont torna: ô i ét lé garé dlé carté (la bolot) et dlé bocé et ô sé giuét à la mora. Lo patron dla tahcéri ô butét vairo prémi: lo prim ô l’ét dé costuma, en bé gal, poi ô i ét dé boté dé licor et dé vin.

Li braio dé cali qui giuont à la balot i sé sentéisont fina al fonf dél pais pèrqué tuti i sé hciaudont et i volont vagnir.

I braiont anqué fi qui giuont à la mora: “ Cinq! Cinq ! Cèsi ! Cèsi ! Dui ! Tota la man ! »

Fi qui ant fèrdu la gara dlé bocé i sont en poc pi calmo.

À la noit i sé ritiront ò mason : qui pi content, qui méno et tuti en poc enséri. Carcun ô htrabaucét, d’auti i discuton enco et lé féné, da i us, i li bcaiont pèrqué la ménéhtra i vint fréidi !

NA PRÉGUIÉRA QUI SÉ DIT À HCANDÉ

San Giusé vèrginel,

govèrnator dé Dio Bél,

canqui ô htavét con Maria

et Sant’Anna en compagnia.

I ciantéit na résa en fieui

ô l’ét nait Nohtro Signor .

ô l’ét nait en Bétélèmé,

en méf en bé et à n’asinél,

sensa paté,né linfuél

pèr enrocar Nohtro Caro Signor.

Qui qu’ô sat dirla,

Qui qu’ô sat emparela

Ô la diését sét iagio

à la vigilia d’Endénial

et sétmila pécia

i sont tuti pèrdona.

Aimonino Pietro

Pèro d’Aimonin

Hcandé

Anselmo Besso

Vilét

Ronc

Anselmo Mario

Mariolin dé Ciava

Chio

Anselmo Maria Maddalena

Madç

Chio

Bertogliatti Angela

Angelina

Hcandé

Costa Lucia

Cia dé Crot

Crot

De Paoli Ornella

Mulin

Foglietta Liliana

Ronc

Martinelli Giovanni

Gioanin

Ronc

Peretti Claudio

Ronc

Recrosio Alberto

Berto dla Resia

Chio

Recrosio Albino

Bino

Chio

Recrosio Giovanni

Giannetto

Ronc

Stefano Francesco

Fransin

Ronc