franco-provenzale
Finalmënt è ëncaminët lou viajou. A sès bot dopomezdì, Mini é Mërguitta ou partesount da Turin a to l’aereoplano quë, ën nhënca douë eurë, ou li dëschërgëreù a Barselouna. Lou matin dopo ou dechidount ëd ritardà la vizita a la sità për alà dui dì aou mar. Ou i ont trouà ën campeggio su la Costa Brava a to ëd quitivë queu ëd bosc, é ou n’ont afitaia una. Sèn a stembër é è i eu pi nhint grënda geun su lë spiagë ëd sabia fina é douraia. L’aiva è i ëst ëncoù tebia é fa lou banh è i ëst propi ën piëzì, ën piëzì sé t’è boun a nouà! Ma Mërguitta …
Mini: “Forsa, Mërguitta, tampëte qu’è i ëst bèl. Vinën esì ënt ëst’aiva trëncouila! È i eu nhint ërz oundë”.
Mërguitta: “ehh tè ët fà lèst a dëscouri! Ma mè sëi nhint bouna a istà a gala, j’ai peou ëd nìi!”
Mini: “Sé t’a peou ëd l’aiva pouèn alà ën barca, leiju pouèn fitanën una opura pouèn alà vizità la costa a toou bastimënt”.
Parei ou i ont sernù lou bastimënt é ou vont aou port. È i ëst bèlë fait: ou pìiount li bieut é ou s’ëmbarcount aou pount C; destinasioun: ‘na gira ëd douë eurë për la Costa Brava.
Mërguitta è s’abrounzet aou soulei é è s’ diletët. Soou pount ëd lou bastimënt l’aria è li fait voulà li cheuvei é li gabiën ou li pasount su la tèsta pruma ëd tapase ënt ‘oou mar për chapà li pës. Ën quërqui moumënt è li mënquet lou fià é can quë l’ounda è fait biaoutà la barca, è s’ tint a la balaustra o a ‘na grosa corda. È i ëst n’esperiensi fourmidabila për quiëlla qu’è vint da la mountanhi.