franco-provenzale
Soulina: “Mama, can quë tè alaia a Leun, t’astou viu ël nouvità?”
Mari: “No, coza j’ari douvù vè?”
Soulina: “T’o sastou ëd quë nouvità, li chaousoun quë t’ai moustrà l’aoutrou dì su sel journal ëd moda, si nèi a to li dizënh? … Ou doueriont èstri aruvà ënt ‘oou negosi ën piasi, è i eu ëd co ëd braië é ëd maiëttë a to li couleù ëd sit an, j’arì joi ëd chëtëmnën quërcun!”
Mama: “Fiëtta, tè ët vì tro ëd proupaguënda, tout sën qu’ët vèi a la televizioun o su ën journalët t’arì joi ëd chëtalou!”
Soulina: “Mama, mama oura ou douveriont ëd co èstri aruvà li biscoutin cou moustravount l’aoutra seira a la televizioun, peui chëtali?”
Mari: «Ma alëra è i ëst ‘na mëladì! È ventrit gavà touta la publichità»
Soulina: «A dì la verità sé a la televizioun ou fazisount meuc ëd publichità, è srit nhënca mal, ma poi coume ès farit savé coza qu’ è capitet ënt ‘oou moundou ?
Mama: «sè, ma cant è i ëst tro è i ëst tro! D’apërtout t’ët gire, vèi meuc ëd quërtèl ëd proupaguënda, su li journal è i eu pi nhint da lèzri, a la televizioun ès peut pi nhint vè ‘na trëzmisioun quë ou t’ la font durà trai eurë a forsi ëd boumbardamënt publichitari ….»