27 novembre 1925: si sta banchettando a Pomaretto nella trattoria di Giacomo Griset per festeggiare il matrimonio di due... teneri sposi: barbou Vitòr Baret dî Sireisie (la più grossa borgata del Podio), di anni 68 e Marìo Louiso Micol, di Massello, di anni 36.
La poesia che segue è letta dall'autore, Origène Genre, ex-Sindaco di Pomaretto.
Laissà un poc quë vou die
moun car moussù Baret
ënquei ëntò qu'un rie
laissà a douman l'efét.
Ëntò qu'un sie tranquile,
ëntò qu'un sie jouiou
përqué l'ê pâ fasile
a votre agge êse eipou.
Ma s'ou sé un poc timidde
eiquen l'ê pâ un difet;
ous-arëstà ëntrepidde
quant ous-intrà ën suget.
Sabbou qu'ou sé pêsible
vous-ou diou ënquei,
ma ou douminà lou terrible
que la lh'à amount al Peui.
Ëntò peui qu'ou së limitte
a sampre anâ adasiot,
përqué s'ou voulé anâ trop vitte,
ou funié për anâ â trot.
Së la lh'à peui qualc lëngou
quë diën qu'î fai l'amour,
dizé lour quë l'ê dë bégou
e mandalli sounâ a la Tour.
E vou Mario Louiso
qu'avé attëndù Vitòr
ous-avé pâ fait uno bêtiso,
ma franc un'afâ d'or.
Ëntò peui qu'ou lou carëssie
toutìo de tant ën tant,
ma pâ peui qu'ou lou pëssie
ni laisalou anâ a l'arlan.
Sous-anà peui d'acordi
eiqui oôu vôtre Vitòr,
la li manco pâ lî soldi
e nhanco lou marënguin d'or.
Së la lh'à peui qualc vëzina
que vou counflën peui un poc
fëzé finto dë pâ capìla
e ità a votre chabot.
Ën anant ben d'acordi,
e eiquen la manco pâ,
ënsëmp a tû lî soldi
ous-avé peui ënca dë meinâ.
E öiro për finìlo,
eicoutà eison eissì;
ous-é d'agge për capìlo
e vou n'ën diou pâ dë pi.
commenta