A Dzousaut la lh'avìa un barbou embaroun gourmònt. Â s'atacòve a tout, e sa fenne, dònde Rozalî, sabìa pâ c'ma fô per counservò cacaren din mizoun: biscuî ou galetta, unë tablette de sciocolà, caqui tzavoûn dë bouna sousissa. La dònde tzartzòve lâ cattza plû sëgura e laz icoundalha plû icoundùa, ma notre barbou â troubòve tout e, un vieddze troubà la cattze e l'icoundalhe, l'ere finì...
Lë barbou ere proppi un gourmònt fait. Ma së loû biscuî e lë succre, la sousisse e lë dzamboun lhë plahìon, al anòve fol per la cramme dâ lait. Cant sa dònde ere en campagne, â pernìa un groo culhìa ou l'icramau e pei al anòve a la crotte e â pasove toutta lâ gòvi: â culhìa la cramme aboù un gròn bê deut e â s l'avalòve c'ma së la fousse un veire d'aigue!
Naturelmenta l'ere pâ fasile, bou un etre parìa, per dònde Rozalî fô dë bure. La pore fenne troubòve sâ gòvi icramô, e aloure î biscòve e il aspourcantiòve notre barbou quë, couitoû couitoû, pernìa l'û d'la porte e ausòve lâ gueta e â leisòve quë sa Rozalî bisquesse.
Un bê dzourn notre barbou ere soulet a mizoun. Astà dapè lë fouhìa, â pensòve a sa gourmandizé e a lâ bisca dë sa fenne, e aloure al a proupouzà dë pâ mai esre gourmònt.
Dzà, pâ mai esre gourmònt! L'ee unë parolle! La tzamme d'la tentascioun acoumense d'abort a virô din la tete dë notre barbou quë, isublient loû boûn proupounimên dë douâ ou tree minutta drònt, al arcoumense a remouliô a dreite e a gautze.
Tzartze isì, vire ilòoi, remoulìa d'un caire e remoulìa dë l'autre: pâ ren. Si vieddze sa dònde Rozalî î deou ouguee troubà unë boune icoundalhe e notre barbou, decounsoulà, â së fout su unë tzarìëre aboù la tete din lâ mòn!
Ma eure la tzamme arcoumense a lë toumentô: lh'a encô la crotte, lâ gòvi dâ lait e la cramme!
Lê barbou së leve, la semble unë molle d'asìa, e al enfìële la porte d'la crotte en dizent fort:
-Dou dëmòn matin a sarei pâ mai gourmònt!
Prenne l'icramau e fô lë vir dâ basîn e d lâ gòvi l'ee afòr d'une minutte! Ma, bê qu'â s'apròttze a la darìëre gòvi, l'icramau a la mòn prest a culhî la belle flour dâ lait, notre barbou së plònte dë colbe e al argarde l'oure.
-Por mi, â di entr'el, l'ee còzi meidzourn. Ma Rozalî vai aribô e së î m trop a la crotte, ei finì dë nen fô!...
Aloure â sort en prese d'la crotte, â vai â teit, â ditattze soun òne e â l mene... a la crotte. Isì â lh'emboutrouse toû lâ labbra bou la cramme dâ darìa basin e pei â sort bou l'òne blònc dë cramme. Cant al aribbe fore d'la crotte, rencountree pâ sa Rozalî quë vnìa dzusta d'aribâ d'cò elle?
-Rozalî, Rozalî,- aloure â bròlhe -ei troubà lë lòdre!
Ma dònde Rozalî, qu'ee pâ besche, pren un mòni e î lë mëzure su l'itzine dë soun òmme bê qu'l'òne, soulet e abandounà, argardòve la scene sense sabee souqu'nen dire!