Bello gleizetto dë ma nativo parouasso,
Coume të countemplou ben, dei "Vir dë la Caso",
Cant, las dë la vìelo, më nen tornou a meizoun
Dint lou vielagge dâ Boc en Val Cluzoun.

Gleizetto mio, aboù toun cadrant ben espozà,
Marqui laz oura cant lou soulelh ē levà,
Ounte mi, picit en faisa, siou ità batià,
E a la relijoun cretieno en suitto educà.

Ta vizioun më porto areire dë sincanto e pas'ân,
Cant, meinâ, en langent e jouent aboù mi coumpâgn
Eicoutavou laz oura quë dë l'aut dei clocìe
Toun orlogge sounavo perqué ou tournessan ei fouìe.

A peno të véouc, pensou a quē persounagge
Dë l'opera "Sonnambula", quë da pi dë trent'an
Ero papì tournà a soun natìou vielagge
Quë al avìo quità a l'agge dë quinze ân.

A peno tournà, en veient la rouo dei velh moulin,
La fountano su la plaso e lou bosquet vezin,
Al ē restà engouisà e, retournet meinâ,
Aboù languizoun e regret sē butà a chantâ:

"Vouz arcounouisou, mî lùoc belli e encantà
Ounte, aleggre e seren e bien fourtunà,
Si tranquile e countent li journ ai pasà
Dë mi ân jouvenil. Oh söim endorà!

"Mi cari lùoc, vouz ai enfin trobà,
Ma qu'lî belli journ da mi tant envocà
Trobbou pâ mai perqué dâ temp tramountà
Trobbou pâ mai, perqué i se soun escapà!"