2-Ma un pouìo-lò, maleiroû preizounìe,
chantâ a l'Etern, â més dë lh'eitrangìe?
Quë ma man dreito d'mëntie sâ founcsioun
e quë ma lëngo ite coulâ â tënoun,
së peui përmëttre a moun queur d' se ërjouî
ën dëmëntiant ma Tero, moun Paî.

3-Ma souven-té, Sënhour, d'Edom: la raso
qu' voulìo aplanâ Geruzalem; e eifaso
l'oumbro d' Babel quë nouz acabblo. Eiroû
quî li fërè soc il à fait a noû,
quî, sënso crëntio, saourè l'eicrazâ
e s' dî rouchìe eiquichâ sî meinà!