Me navisu curo eru 'ncà minà

e apeno, apeno ciaminavu e de sero

me cugiavu süs na bancio ciaudo, ciaudo,

issì dran achest furnel,

ben d'apé de lu füec

e bucavu 'smaravià düi mundai 'schiupatà

'nte la braso russo, russo,

e i mìe süegn de minà

vulaven bu i valos-ce.

Dapé lu füéc sìu sulet achesto sero,

dapé lu füéc vau repensant;

bu i valos-ce munto amun,

vai, vai amun la mio 'speranso,

dapé lu füéc sìu sulet achesto sero,

dapé lu füéc sìu issì a 'spetà.

Curo foro 'nte la nüecc ciaramaiavo,

la mio gent se barunavo a 's-ciudasse

e miu paire nus ciantavo na ciansun

viéio de ghero, tut sut vòus,

u na storio di lup;

la viravo 'n füs tut bianc,

la chilavo 'n viei ruet

e tübavo miu pecé,

mi fissavu 'nciantà

achelo ceino niero, niero.

Dapé lu füéc sìu sulet achesto sero...

Eiro véu a travers d'achelo fiamo

lu passà de la mio vita, de mio tero,

e na vòus che vien delüegn

semeo che brame ilamun din lu furnel:

"làiselu pà mürì achest füec di tìe recort,

di tìe reire, de tio gent,"

... e me sentu caressià

de na man dòusso, dòusso,

me seméo veire n'umbro.

Dapé lu füéc sìu sulet achesto sero,

....................................................

dapé lu füéc sìu issì a pensà.