Üna lanterna ün di, dë quele dë sti ani,

Stagìa sciü üna ciapa, a ciapa d'ün surée.

Ün campëndü maür, pausà li fìa ée
Da ün chë sensa dübi, ër li vurìa dani.

Bon di, bër campëndü, li fa cuscì ër lümìn,

E cred ben chë për ti, a vita ariv aa fin

Fra pouch, povr mëschin, ti aurà ben savulà
R'apëtit dë chi cumanda quela ca.

Bonjour Lanterne, li fa d'üna vujë dèbura ër campëndü,
A vujë dë chi së sa përdü.

E pöi së vërgugnava dë në savée parlàa a lengua da lanterna

Ma ée, l'era ër fransesë a sa lengua materna.

Spërama ch'ër brigasch ar menu ti'r capisciu
Përché parlàa fransesë, për mi, ër l'é dëjmàa
Brigasca e sun crësciüa, brigasca më vöy stàa

E ti se ti n'ër parlu, sëgüü chë ti patisciu.

Ma dimè campëndü, dund ti esti nasciü?
Je suis né ce printemps là-haut au Mararé
Mais désormais, tu sais, on ne nous cueille plus.
Alura chë sti ani, li vë cüyìn daré

De là, on m'a mis à sécher, sur une claie,
là haut, dans le grenier
Fermé à double tour de clef
Avant qu'on me vienne chercher, mettre au fond d'un panier

Mais toi qui est si vieille,
Raconte-moi un peu de ta si longue vie.
E mi ti sa fantet, chë se vuiautri e ví
L'é ben përche ti sa chë mi dë nöit e vey

Anfen, sti ani l'era cuscì, ades l'é ben finì
Dë nöit sensa mi, e gente në pin ëndàa
Era dëlongh assesa e dunendëmè da fàa
Drüvìa ër camin fin chë fassess di

A Cuni sun nasciüa, ënt e man d' ün fërée

Da li ün Vignulin, chë fagìa ër mërsée

Ër m'a vusciü piyàa, m'a messa ën la casceta

Cussina ër m'a purtàa, a pè, ranghin-rangheta

Aa fera dë megiagust, e sun avüa catàa
Aa fin dër set-sent, set-sent-sëtant'e-seej
Da ün pastùu d'ën l'Üpëga, vënü për cuntratàa
Paghend ër m'a piyàa, pröpi ën ciassa da geej

Aa seira, ër m'a assesa, s'ën sema ëncaminài

Madona, Cravirora, e Ciage lasciü damunt
Cun mi, i mei padrun, li n'ero spavëntai
Ben vitu sema arivài, ën lë me nov urizunt

Da cola ën la, sun cumënsàa,

N' i stagi dëlongh e më stagìa

Chë fuss ën l'arp o ën bandìa

Cun ili sempe m'an stirassàa

Mi për sent ani, i ai fait ër ciàa
Tanti vaìi, tante viyade,
Tante vëjende, tante ganaude,
Manch dëma ün viagë, ch'avess mulà

Ma ti sa chë r'amùu, amigh campëndü

Di viagi ër pòo cambiàa, e metu suta sciü
A vita chë ti avin, lo chë të cunvënìa :
Aa Briga ër li avia, üna giuvna, Franca Marìa

Ër me padrun, ër la s'a piyàa

E l'é cuscì chë da cola ën sa
Ën Ciancramunt, li m'an purtàa

Üna nova vita, ai cumënsà

Ënt a capitala di brigaschi ormai vivìa

Da li ën Marta, a fàa ër vaìi, ënarpavama

E pöi d'utun, giü vers avàa, për la bandìa

A San Lurens, lagiü ën Fransa, ëndagiavama

Për ëncoo trent'ani, e avëvama a sorta

E pöi l'é stait üna dëjgrassia, brüta përneta

Sensa vurée, i mei padrun, m'an fait ënceta

Chë mi mëschina, urìa vusciü arëstàa morta

Ar cüü de fei, li eru stufi d'ëndàa e vënìi
D'aissarsè tüte e matin për laitarlè
Turnàa dë seira, arcumënsàa, e cürarle
Cun quela vita, li së sun cunvinti dë finìi

Cun ün cujin d'ela, ün di Davi, li an fait strümént
Agneli, arìi e tüte e bestie li an vëndü
Mancu üna crava, dëma për ili, li së sun tënü
Campëndü me, ti sa chë l'é stait ün brüt mument

Tüte e matin, dë ciatiyun, e më ciagnìa
Pënsend ai fei, ae fei mìe, chë ün laitava
Mi e patìa d'avée përs a sa cumpagnìa
Ma i mei padrun, a sa nova vita, la i agradava

Ër lüm dëlongh ar menu ër më tucava fàa

A man a man, ai finì për farmè a r'idea

Dë në purée, mai ciü s-ciarìi nësciüna fèa

Ma ën li carügi, o ënt a ca, e fagìa ër ciàa

Turna ün autr dësciari, më dëvìa pöi arivàa
Ün Lanteri d'ën Üpëga, cujin di mei padrun

Cun a sa cëntralina, a luce ër n'a purtàa
Për mi povra mëschina, l'é stait ün abandun

Ar ciaud d'ün craviun, për sempe li m'an apesa
Granda dëspërassiun: mai ciü li m'an assesa
Ades, cun quela luce, dë nöit ën le carée
Së vìa com dë di, ën tüti i quartée

Vualà, bër campëndü, a ma vita ti cunusciu
Grandessa e dëcadensa, ades ti më capisciu
Ma venta chë të digh, ch'ëncöi dar me craviun

Se li m'an dëjganciaa, vòo dìi tribülassiùn

Da sëtimana passàa, më taca ër baticòo

Di afissi li an pëgai, ën ciassa, ën li carügi
«Videz votre grenier - Brocante potar un château»

Li voru chë re gente basardu i sei scarügi

E mi povra lanterna, lanterna sensa lüm
Jgarat e sun vënüa, ciarafi sensa ëmpurtansa
Quer viagë e pena ch'ër sigh a riera dëspëransa:
Ëncöi li më van vendu, a cüch rëcampüm

Avàa vers a marina, li van a cararmè
Adìu e muntagne, adìu a Madona
Li van nëtëgiarmè e pöi vërnijarmè
Ades basta a guarnìi e sun ciü dëma bona

Ëncöi e vurrìa essu, üna mera campëndü
Vurrìa ch'ün më mangess, cussina vurrìa stàa
Ti sa quant e dunërìa, për nu caràa avàa
Për möiru, për ëngrasciàa a terra dund ai vivü.