Dëché 'ndërè 'n lë tènp,
i ögli mei li spégliu
i müri sëgnài dë chi e séi gente
a pèrs 'n guèra.
Figliöi, dë mai privài, pai e mai ën péna.

Parigli òmu e sam, li në vôru ënparàa
a vurée bèn. I dréiti, i divèrsi a rerspëtàa;
a tüti dëstinàa i bèn chë sun sciu a Tèra.

Ëncöi, com séira gente aciacrinàe
për putenti dëschërpanti.
A scüsa e dëlong quéla:
për métu 'nsèm a pajë, bësogna... fàa a guèra!

Pöi, sërnüi, li sun ëndaiti a purtàa
spëransa e pan, cüre e prutësiùn
a Paisi dërucài da rajiùn dëjgaribàe
dë Nasiun foraman o vëjine anbisiùn.

Omu curagiüsi a Bandéra an dëstésë...
Paghèndë cun a vita, 'r prejë dë r'Amùu.

E dëmand ai sensa-tèsta chë li spùnciu
aa paùu, odi e viulensa,
përdabòn e ve pënsài:"Rëstërèm për sëméns?!"

Nu, méi frài e vë sbagliai. Daimé amént.
Anche për vue 'r sonërà r'rtima jvéglia.
Ën la sota,
'r nasë dréit jvanirà e alura loc 'r rèrta

Jbrigaivé, fin chë e sé 'n tènp:
cuntrisiùn e pëniténsia, sun camìn ubrigài
për truvàa a Pajë véra.