Dëché 'ndërè 'n lë tènp, i ögli mei li spégliu i müri sëgnài dë chi e séi gente a pèrs 'n guèra. Figliöi, dë mai privài, pai e mai ën péna. Parigli òmu e sam, li në vôru ënparàa a vurée bèn. I dréiti, i divèrsi a rerspëtàa; a tüti dëstinàa i bèn chë sun sciu a Tèra. Ëncöi, com séira gente aciacrinàe për putenti dëschërpanti. A scüsa e dëlong quéla: për métu 'nsèm a pajë, bësogna... fàa a guèra! Pöi, sërnüi, li sun ëndaiti a purtàa spëransa e pan, cüre e prutësiùn a Paisi dërucài da rajiùn dëjgaribàe dë Nasiun foraman o vëjine anbisiùn. Omu curagiüsi a Bandéra an dëstésë... Paghèndë cun a vita, 'r prejë dë r'Amùu. E dëmand ai sensa-tèsta chë li spùnciu aa paùu, odi e viulensa, përdabòn e ve pënsài:"Rëstërèm për sëméns?!" Nu, méi frài e vë sbagliai. Daimé amént. Anche për vue 'r sonërà r'rtima jvéglia. Ën la sota, 'r nasë dréit jvanirà e alura loc 'r rèrta Jbrigaivé, fin chë e sé 'n tènp: cuntrisiùn e pëniténsia, sun camìn ubrigài për truvàa a Pajë véra.
commenta