LO FEN (frp)

I bcuco da ma cà lo fil do fen,

è ji faiss ch’o ruvo giù da ji prajass…

In bòt ji vej o lo portavo a spalë,

calênd giù d’ao pratpròt sensa fiaji.

Quênt o rubavo an do solé tot mars

‘d sudor e strach o s’arposavo ‘n pòch.

Peu tòrna ‘n viagio. O bion na scheula d’aiva,

e o montavo lijao n’aubòt, subiênd.

Vòra ji givo o beucho paraj ‘d mi,

lo fil ch’o pòrtê giù ji faiss ëd fén:

è ‘d vespè peu, dòp mingià sina, tard,

o vên a l’òsto a beire è o tòrno cioch.

Ji pare ‘nvecè, in tòch ëd pên an mên,

teuiti o ‘s trovavo ant l’airi e ichi, contênt,

o ciantavo ël cianson d’ij nòstri vej,

për preparassè a son trovaj dë dmên.

Già, è j’ê ‘n progress, ma disên la vrità,

fòrse o già nà so ch’o devrà pagà.

EL FEN (piemontese)

I guardo da mia cà ël fil dë fen

E ij fass ch’a rivo giù dai prà pi grand….

Na vòlta ij vej a lo portavo an spale

Caland giù dal “Pratpròt” sensa fërmesse.

Quand a rvavo ant ël solè, bagnà

‘d sudor e strach, a s’arposavo ‘n pòch…

Peui torna ‘n viagi…Beivijo ‘n pòch d’eva

E a montavo lassù, torna, an subiand.

Adess ij giovo a guardo come mi,

ël fil ch’à pòrta gi ùij fass ëd fen:

e ‘d seira peuj, dòp mangià sin-a, tard,

a van a l’òsto a beive e a torno cioch.

Ij pare ‘nvece, n’tòch ëd pan an man,

Tuti as trovavo ant l’aira e lì, content

Cantavo le canyon d’ij nòstri vej

Për preparasse al travaj ‘d lindoman.

Sicur, l’è ‘n progress, ma a di la vrità

Col ch’a pagrà l’è fòrse già për strà.