LA LOSA (frp)

O cònto ij vej chè ‘l màschë

ëd giòrn o vên a Cher

an procession:

ch’o masso

ij pito e ‘l gialinê,

robèndij, natural,

d’antòrn al chê.

Ed neut o tòrno a Issieuj

piên, piên sensa spatuss,

an val d’Arnais.

O monto

Sla lòsa preparà ;

o mingio ‘l gialinë

e ji pito plà.

Finì la sina: péina

sonà la mesaneut

an dël ciabòrnë,

su e giù

o balo la coreuta

con ‘d pantoflëtte ‘d sèja

e ‘d guênt dë vlù.

LA LOSA (piemontese)

A conto ij vej che le masche

ëd dì a van a Cher

an procession:

ch’a masso

ij pito e le galin-e,

robandje, natural

d’antorn a le ca.

‘D neuit a torno a Ussèj

pian pian sensa spatuss,

an Val d’Arnass.

A monto

sla lòsa preparà;

a mangio le galin-e

e ij pito pplà.

Finì la sin-a: pen-a

sonà la mesaneuit

ant le ciaborne,

su e giù,

a balo la correnta

con ëd pantoflëtte ‘d seda

e ‘d guant dë vlù.