En sero, veniho jo bourre, ma maire es partiho da caso senso dir 'nt anavo.
Mi e ma sorre Mario, papà nous à manda durmir. Lou matin bounouro nosto maire es arruba sourrihento e nous à dich que dando lot aviho chata na belo fiheto, que i butavoun noum Neto. A-quel noum mà piasù.
Lou journ après ma maire m'a mena a veire, i-ero couija 'nt na pichoto cuneto que aviho en serqui; sus estendù est mouchet fioureja, aquel mouchet la paravo dle mousches e da l'esquiarda dal soulei. Na centuro chama cunòiro a zic-zac la tenio fermo 'nt la cuno. Dando lot à òussa lou mouchet, l'ai visto pichoto, pichoto; durbìho si uiét senso sabér 'nt bicavo, mi i-ai parla, i m'a pa respoundù.
Lou journ dal batesim, lou paire dla pichoto à vourgù que nous escoular acoumpagnessoun et-cò la «brassa», dui si cousin, mi e ma sorre Mario vesìn. La mirino pourtavo la fihéto paire, pirìn, bailo e nous pichòt ero la scouàdro dal batesim. La Guiéso ero da luengn, souvent la bailo la beicavo per pa que s'estoufésse, ero touto couata de na cubèrto roso. Sién arruba a la Guiéso e lou preire, Don Marquis, i-à versa l'aigo benesìho sla testo, i s'es buta a piourar, l'aigo freido l'à darveia, ma i s'es léu apasiha.
Sìou ana 'nt al quiouquier, ai tira lour souhastre dla quiocco grosso, ai sounna ben lonc lou batesim, a nost pais per le fihes es sounavo ben court, perquè la fio ero argent-vai, per en fi, argent-ven, es counavo ben lonc.
Lou pirin nous à pourta a l'oste et barbo Toni d'Seze, per bagnar i pè a Nèto, la bailo i'a dounna en cucharin et vin bianc douss, i l'a ben chucha e i grant disihoun: I piai lou vin, i ven grando, forto e belo. Lou pirin l'à pourta a sa maire, que lèu i'a douna a tetar. Tuchi ensèm avén fach et bones batiàies, countent qua dando lot aviho chata si bello fiheto e nous aviho proucura na belo journa d' festo e d'allegrio. Soun escasi passa sessanto an, aquel journ l'ai mai dementiha.
commenta