Bruso pa 's rèises en fueç d' èrbes

i-a toujour Son Juon que se poutìo

din es cendres, i-a toujour quaicun

que guincho 'ncaro quouro as jo passa

la cairo e de vious e de morts

que se partajoun l'oumbro de la tèrro

e de vious que debanoun lou fil

de pèiro verto de li rampar, i-a que la faudo

des pèires a cuéie lou fia de i ome

e de morts que pendoun sa montìo

a 's varveles dai charivari qu 'a chantarèi

lou jour qu'a sararèi i uei a ma misoun.