Quand mountavou e calavou 'mé l'ase

e lou mounde coupavo lou fen,

èrou jouve, èrou encaro minaio

tout èro bel, e istavou tant bèn.

Es per acò que tuòrnou en Ferrìiros

tout li ans dins la buòno estasoùn:

aquel prefùm de la campanho

me fai revièure uno vito passaio.

Les plantos viéios dapè li chamins,

lou riéu, li bials e mème les terros

dtns lour silenci tantos causos me dihin...

E iéu tuòrnou jouve dins moun pensìir!