Oh! mountagna ëd noste pays, béla mountagna,
Nous vous-an sempe vourgù bén, ma nous-ëv nous von ogni vira ëd pi:
Nous vous pënsou, nous smiglia d'esse aleissù
E ënvece nous suon eiissi, a travaillà ënt d'auti pays!
Nous pënsu a vous-auta, lou matin a péna giourn quent lou souleil
Vous baisa, la neucc quent a së scappa e vous fais soun drie ciop
Ou sè bella reusa, roussa, d'vira ou dar ciapèl ëd nebbia que stërma lu ciél,
Cuèrta ëd néu, oud ghërsoun, secound couma soun la stagioun.
E nous pënsou sempre, quend nous pourrénla tournà aleissù
ar pays dount nous sount naissù, dount nous soun creissù?
istà a nostaa ché, cudì nosti pré, nosti bosc, nosta autagna,
anà cuillì laa maiussa, d'arësa e l'auteugn tenta aulagna,
Anà per boulé, culli chëstagna, fà li moundaigl ën coumpagnia
a la neucc plent barotta tucc en sem a la vgliërìa!
Magara giust mingià ën toc ëd pen ed brous,
ma vive ënt ën pays que la li sìe pa tentou nervous.
commenta