Eicout-mè

cée journ qu'a miour

coum mouz eulhs din toun coeur,

coum tero esublia da soun pople

adont loû cazeis tournaren

din toû brâ, Deesso Maire

de lous omi,
tu que te fâ abreulhar

l'erbo da prâ,

lou blà da champs,

tu memo  que eicultâ

din la rocho viouzo

siâ enterâ sous la croûto

d'arzielo de cée lùoc,

diz-mè se cet a sarè

lou dariè de loû daries?

Deesso pren-mè su toun corp

cmà uno mendiò

me preneriò, baizant-mè

aboù sa labro coulour maiouso

encadrâ da lonc piels châtans

per me pourtar din lou paî

adont lou mours i sioun vious

que prian soulelh e lûno

e sourcies e fantina

dansan a mei d'la blacha

en se fermant sous  loû velhs rouri

dapè a louz autals crouzià

predizent quée journ que

loû vious saren mours

sens lou voulguer saber.

Mouz eulhs din toun coeur

Deesso,  Mendiò,

per ver se quée journ

sarè quée predit

adont noutra ceri

aboù la pauro tero

diren encà de noun a tu, Maire,

ma quel journ te embrassarei

Deesso, Mendiò e dounarei

aboù tu l'eichalado a ciel

a gargalho d'un arcanciel

da loû mila coulours.