(Parafrasi de "L'ultima rua del cher" di Nino Costa)

Misun l'î sün gro chèr, ch'à tānta rua

e la darrìar'suvent î la mamà,

che pür en travaglient i vè lâ sua.

Un viezz' dint un paî la sî trubà

che notre rua, sens ipucrisìa,

travagliāve ed bun cör e voulountà,

anche se ogni tantî î l'incrussìa.....

Ma en faigl'î n'en fasion pa cā,

l'er'üne rua... eh! Basta che sia!

L'er meché la mamà...che déu ben fā

tu sue la vent, ecmà s'i fuss 'ed fer.

E éll tuzurn sü'l tir, à travagliā,

'a pussa ciuttu e sutenî sun chèr,

anche se l'èr suvent amār e dür

vé che la-s-autra tuzzavon pa terr!

La-s-autra rua, ben lustra, che pür

eron trattā da damma abù lu fiochs

avion trò pau ed fā brùtte figür'

en travaglient ecmà fān lû fiochs.

Ma cant ün brü mument, a fors ed guai,

lâ sun tutta rüinā per soî a tochs,

pel pé da chèr, (forse frût a zamai),

e  mentre tüt el dunāvon futü,

malgrado 'l pé l'iicrasesse tuzurn mai,

elle sulette, la maire, l'à tengu,

sarrent lâ den, encastrā sü la brua,

dunent a tüt encà mai de degü.