Vèn vite 'me mi,
ven vite,
dran que lou jour
s' en iàne de nous....
Deslìo tes tresses
disciausso ti pé,
qu'ai sio carésso
toun pas,
coumu danso suegnanto,
creaturo
embrinà de soulěi.
Vèn vite. As ouvì?
De l'arbou entoursùs,
de l'auro
qu'i s'apaiso jomes,
de la téro
fiourìo pre nous
tramolo din l'èr
la ciansoun do toujour.
Estounàs...
embrassàs
coumo l'erbo a la tèro,
ouvirèn
ço que cianto Varacio
en coulant,
en coulant entr'es pèires.
Ascouto
sa vouas tramoulanto
sèmèio qu'i muère,
qu'i veno pu raro
e i nous parlo, nous parlo...
As ouvì? De na fìo
sbabuèio
de sa nouvelo foulìo,
l'ai ouvilo,
Varacio,
ciantar su toun bor,
de na fiour
pintrà de soulei,
su toun aigo ravìo,
l'ai visto quinà...
e de nebies
qui se guìncioun
din toun mirài,
Varacio,
coumo toun aigo libres
e coumo l'auro
que nous caresso.
Vèn vite
dran que lo jour
s'en iàne de nous.
commenta